De vraag naar olie en gas is enorm. De export van deze fossiele brandstoffen naar alle uithoeken van de wereld gebeurt doorgaans op twee verschillende manieren. Voor de korte afstand maakt men gebruik van pijpleidingen, lopend over zowel het land als op de zeebodem. Voor de lange afstand zijn tankers een beter alternatief. Dan overstijgen de kosten van de pijpleiding en toebehoren (o.a. door pompen, opwarming en onderhoud) immers de kosten van een tanker. Tankers zorgen echter voor een groot aandeel CO2-uitstoot. Is het mogelijk om hernieuwbare energievormen te voorzien om deze immense schepen energiezuiniger te maken?
Zowel de zon als de wind kunnen helpen om het gebruik van brandstof te verminderen. Het vlakke dek is uitermate geschikt voor de plaatsing van zonnepanelen. Om de efficiëntie te optimaliseren kan men de richting van de panelen zo aanpassen dat de zon loodrecht op het oppervlak schijnt. Natuurlijk moeten de panelen bestand zijn tegen de soms harde weersomstandigheden. Ook het zoute water mag geen impact hebben op de werking van het zonnepaneel.
Daarnaast kan ook de wind zijn steentje bijdragen tot een lagere uitstoot. Kites kunnen de tanker vooruit trekken, mits de windrichting dit toelaat. Het gebruik van meerdere kites verhoogt de trekkracht. Het plaatsen van zeilen op het dek is een andere optie. Recent is er nog een derde oplossing op de markt verschenen die gebruikt maakt van de wind. Flettnerschepen hebben twee torenhoge cilinders die draaien rond hun eigen symmetrieas om zo een drukverschil en bijbehorende kracht te creëren. Dit zogenaamde Magnuseffect zorgt voor de voorwaartse beweging van de tanker.
Bovenstaande vier CO2-vrije opties zouden voor een vermindering van brandstof kunnen zorgen, zeker wanneer meerdere oplossingen gecombineerd worden. Echter zijn er ook een aantal factoren waar men rekening mee moet houden. Bijvoorbeeld bij het combineren van kites, zeilen of de draaiende cilinders met zonnepanelen ontstaat er schaduw die doet de efficiëntie van de panelen dalen. Er is echter de kostprijs… Voor zowel de zonnepanelen, de kites, de zeilen als de torenhoge cilinders spreekt men al snel over miljoenen euro’s. Waarom zou men zo een investering maken als er in de klimaatakkoorden van Parijs toch nog geen sprake is van beperkingen op de CO2-uitstoot voor maritiem transport? Een strengere wetgeving omtrent CO2 kan in de toekomst natuurlijk wel leiden tot de invoering van de hierboven vermelde hernieuwbare energievormen. Dit zal ongetwijfeld gepaard gaan met een reductie van de kostprijs.